Zoals velen ben ik als klein meisje gestart op een manege, waarbij het voornamelijk draaide om het rijden. Na een heel aantal jaren op deze manier met paarden om te gaan, kwam ik uiteindelijk terecht op een privéstalling. De focus lag hier nog steeds op het rijden, maar wel op een heel andere manier. Ik moest plots leren sturen met mijn zit en niet door aan de teugels te trekken. 

Na een aantal jaar lessen te krijgen op deze privéstalling, kreeg ik op mjjn 14 jaar oud mijn eerste eigen (op dat moment ook zwangere) paard, Pacha! Uiteraard een droom die in vervulling ging maar waarna er ook heel wat veranderd is in mijn visie van paarden houden en verzorgen. Plots lag mijn focus niet meer op het rijden, wat ik uiteraard ook wel nog deed, maar op het verzorgen van mijn paardje. Ik kon minstens even goed genieten van een uitgebreide borstelbeurt geven als van het rijden. En dit versterkte onze band ook enorm. Ik merkte dat ik daar steeds meer op wou inzetten en dat veel belangrijker vond dan het rijden op zich. Ik wou dat Pacha onze tijd samen ook leuk vond en ben me daar dan ook in gaan verdiepen. 

Nadat ze verder gevorderd was in haar dracht, was rijden geen optie meer en dat was dus het ideale moment om aan die band te werken. En dat ben ik de rest van haar leven blijven doen. We hebben talloze wandelingetjes aan de hand en los gemaakt, vele chill sessies en dutjes waarbij we gewoon genoten van elkaars gezelschap, ze heeft ontelbare borstelbeurten gekregen en we deden ook wat vrijheidsdressuur. Dat vond ze helemaal geweldig. Helaas is ze op 18 juli 2022, op mijn schoot, ingeslapen, op 30-jarige leeftijd. Ik ben heel dankbaar dat ik haar de laatste helft van haar leven bij mij heb gehad. 

Op 8 juni 2008 werd IQ geboren, een hengstenveulentje. En eentje met een enorm sterke wil. IQ heeft me de hele traditionele manier van paarden houden in vraag laten stellen. Je kon hem absoluut niet in een stal opsluiten, dan werd hij levensgevaarlijk. En hem iets laten doen waar hij het nut niet van inzag, was ook uit den boze. Ik moest dus op zoek naar een andere methode om met hem te communiceren. Zo ben ik eerst op het pad van natural horsemanship terecht gekomen en ik ben ook weggegaan op de stalling zodat mijn paarden 24/7 buiten konden staan. Die huisvesting maakte voor IQ al een wereld van verschil, maar loste uiteraard niet alles op. Ik heb vele lessen genomen, boeken gelezen en dvd's gekeken om me te verdiepen in negative reinforcement. Dit hielp ons enorm vooruit, maar loste nog niet alles op. In deze periode ben ik ook in aanraking gekomen met de academische rijkunst. IQ brak namelijk heel vaak uit op de cirkel en door velen werd dit als 'dominant' gedrag afgestempeld. Ik heb toen echter geleerd dat dit gewoon door onbalans kwam. Hij wist helemaal niet wat hij met zijn lijf moest doen om een cirkel te lopen. Vele paarden doen dit dan toch en lopen dan heel ongemakkelijk, maar IQ zou IQ niet zijn als hij niet heel duidelijk maakte dat hij dit gewoon niet wou doen op die manier. Ondertussen heb ik me verdiept in het academisch werk en breekt hij eigenlijk nooit meer uit tijdens het longeren. 

​

In 2019 kwam Quiny op mijn pad. Een dochter van Pacha en dus halfzus van IQ. Ze stond bij Pacha haar vorige eigenaars, waar ze als fokmerrie diende, maar ze hadden voldoende nakomelingen en dus stond ze te koop. Ik was op slag verliefd toen ik haar opzocht. Zowel qua karakter als fysiek leek ze heel erg op Pacha. Eens ze bij mij op de weide stond, bleek echter snel dat ze een andere trainigsmethode nodig had dan degene die ik al kende. Het is een heel aanhankelijk paard maar ze slaagt helemaal dicht als je druk gebruikt. En laat dat net zijn wat je toepast bij negative reinforcement. Opnieuw moest ik op zoek naar een manier om met haar te communiceren maar ook om te zorgen dat ze de trainingen leuk vond. Dit heeft me op het pad van R+ gebracht. Hiermee is ze helemaal opengebloeid en in plaats van elke training dicht te slaan, denkt ze nu heel goed mee. Ook bij IQ heeft R+ gezorgd voor een doorbraak. Met R- bleven een aantal zaken lastig, zoals de hoefsmid (ookal was dit al enorm verbeterd), ontwormen,... maar met R+ gaat dit allemaal heel erg vlot. Zowel hij als Quiny staan nu te wachten tot het hun beurt is om mee te trainen. En dat is exact wat ik wil bereiken: weten dat mijn paarden samen met mij plezier beleven.